Όταν ήμουν παιδί προσευχόμουν κάθε βράδυ για ένα καινούργιο ποδήλατο. Μετά κατάλαβα πως ο Κύριος δεν δουλεύει έτσι, οπότε έκλεψα ένα και του ζήτησα να με συγχωρέσει.Emo Philips
Κοίτα με
Ήρθες για λίγο θα ξαναφύγεις
Μια τσάντα άδεια σφιχτά κρατάς
Μέσα στο πείσμα το δάκρυ πνίγεις
Και μ' αποφεύγεις δε με κοιτάς
Τα πράγματα σου βάζεις στη τσάντα
Κι όλους τους όρκους για μια ζωή
Ξέχασες όμως πως το «για πάντα»
Περιλαμβάνει και το «μαζί»
Κοίτα με ματώνω... μα δε σου θυμώνω
Ότι κι αν μου κάνεις σου το συγχωρώ
Κοίτα με δακρύζω... κάτω γονατίζω
Κι όλα αυτά για σένα γιατί σ' αγαπώ
Στη πόρτα φτάνεις τη ξεκλειδώνεις
Βγαίνεις στο δρόμο και προχωράς
Μα δε το βλέπεις πως με πληγώνεις
Σα να 'μαι ξένος με προσπερνάς
Κοίτα με σπαράζω... μείνε σου φωνάζω
Μη μ' αφήνεις τώρα σε παρακαλώ
Κοίτα με πως κλαίω... ψέματα δεν λέω
Άλλο δεν αντέχω μόνος μου να ζω